Grand Hotel Abyss ‒ zo heet Steirischer Herbst dit jaar ‒ laat de gemoederen niet onbedaard, en dat is al een verdienste op zich. Nochtans hoor ik ook vaak de vraag of Lukács’ afgrond wel zo merkbaar aanwezig is in de artistieke bijdragen. Wat mij betreft hoeft dat niet: zijn woorden dienen eerder als een leitmotiv, voor het festival en voor de tijden waarin we leven ‒ zeker wanneer we het hebben over hoe er een afgrond schuilgaat elk genot. De filosofie heeft met dat laatste steeds geworsteld; de psychoanalyse heeft het op een pedestal geplaatst.
Lees het artikel
