In de antropologische cinema bestaat zoiets als een driehoek van relaties. Dat gaat over de plaats van het onderwerp, de kijker en de auteur. Elke hoek in die vergelijking staat in relatie met elke andere hoek. Een film vertrekt met de keuze van een onderwerp, maar die keuze komt van een auteur die zich met zijn film verstaanbaar wil maken bij een kijker. Die auteur laat zich – net zoals het onderwerp of de kijker – niet zomaar wegschrijven. Dat hebben de verzamelde filmmakers en -theoretici in Migrations in New Cinema goed begrepen.
Dit boek verzamelt een groep schrijvende filmmakers. Dat wordt niet enkel duidelijk door de teksten in het boek, maar meer nog door de films die erbij horen (en te bekijken via een bijgeleverde link). Deze filmmakers schrijven niet alleen essays bij hun films, hun films laten zichzelf ook lezen als essays…
