Frank Walter was die nacht al schilderend ingegaan, zo zou het geweest kunnen zijn: Self-Portrait in Tree, olieverf op een stukje karton, 9,8 bij 8 cm. Hij schildert zichzelf in een wit overhemd op een schuine tak van een boom, gebladerte links en rechts van hem. Net niet halfweg markeert hij de horizonlijn. Vanop de tak baadt hij onderaan in het blauw van de zee, boven schittert het avondrood. Wij kijken (nu pas) over zijn rug mee.
VERSE 1,
The best thing in life,
Is a beautiful body,
And I believe,
That your body belongs to me.
So I’d like to charm you to me,
And lock you away,
In my art gallery:
Op welk moment van de dag zat Frank Walter aan zijn tentoonstelling te denken? Aan het einde van de kleine uurtjes? Uit zijn typmachine rolde de inhoudstafel, twee vellen papier met als titel *The arti…
