Alles over kunst

Expo

Silence is so accurate bij Geukens & De Vil

Tamara  Beheydt

Praktische info

Silence is so accurate tot 14 maart bij Geukens & De Vil, Leopoldplaats 12, Antwerpen. Open do-za van 13-18 u. www.geukensdevil.com

Toeterende auto’s, ratelende treinen, zoemende computers en toestellen, rinkelende telefoons en jingles van sms’jes, Messengerberichtjes en meldingen van de nieuwsapp. Waar vinden we ooit nog stilte? Bij Geukens & De Vil zoekt curator Lien Craps rust in de kunst.

Anna-Eva Bergman en Per Kesselman (c) Geukens & De Vil

Al zes jaar is Lien Craps assistente bij Geukens & De Vil in Antwerpen. Voor haar eerste tentoonstelling als curator gaven de eigenaars van de ruimte, Marie-Paule De Vil en Yasmine Geukens, haar carte blanche. Craps merkte in haar eigen omgeving en leefwereld een steeds dringendere nood aan stilte en rust op, even ontsnappen aan het hectische, 21ste-eeuwse leven. Ze stelt een tentoonstelling samen die op verschillende manieren rust verbeeldt of teweegbrengt.
Opvallend is dat de werken van vijftien kunstenaars dateren van de jaren 1960 tot nu. De nood aan rust – of in bredere zin: contemplatie – is dus niet alleen een teken van deze tijd. Hoe visualiseer je rust en stilte in een kunstwerk? Met een repetitief ritme, zoals in het papieren rooster van Lucia Bru, dat op elk moment lijkt te kunnen wegwaaien. Of net met onverwoestbare, veilige materialen. De sculptuur van Benjamin Sabatier, uit donker hout en beton, is enerzijds zwaar, maar anderzijds een bevroren moment van kwetsbaarheid. En uiteraard ook met ijle, rustige monochrome werken, zoals de frisse schilderijen op metaal van Per Kesselmar, en de perfecte witte cirkel van Matthew Feyld.

De titel van de tentoonstelling is een quote van Mark Rothko. Een Rothko hangt er in de galerie niet, maar toch zijn er enkele grote namen die indruk maken: Anna-Eva Bergman bijvoorbeeld, die kunsthistorisch ietwat in de schaduw van haar man Hans Hartung staat, en de laatste jaren opnieuw meer aandacht krijgt. Of Pieter Vermeersch, die internationaal hoge toppen scheert en niet vaak aan groepstentoonstellingen deelneemt.

Als curator spontaan een ruimte en budget aangereikt krijgen voor je eerste tentoonstelling is een luxe. Lien Craps stelt een degelijke tentoonstelling samen met gevestigde en nieuwe kunstenaars, verschillende media en afwisselende invullingen van het – inderdaad accurate – thema. Het vertrouwen van de galeriehouders was duidelijk niet misplaatst.