Een onbeschroomde keuze voor schoonheid en poëzie in tijden van vluchtelingencrisis. This being human is a guest house in het Cinemaximiliaan project house is een kleine, charmante tentoonstelling - een tegenstem binnen een klimaat van onrust en polarisatie.
Sinds 2015 kreeg het Brusselse Maximiliaanpark een plaats in ons collectief geheugen omwille van de massale instroom van vluchtelingen. In de slipstream van de - vaak negatieve - berichtgeving, ontstonden er reeds heel wat positieve projecten. Zoals Cinemaximiliaan, een platform met en door nieuwkomers in België, dat in 2015 begon met filmvertoningen in het Maximiliaanpark en dat nu ook een eigen productiehuis heeft waar nieuwkomers kortfilms kunnen realiseren. Tegenover dit productiehuis, in een hoog herenhuis dat - op enkele kleine sporen van verval na - nog steeds de grandeur van weleer ademt, bracht curator Agata Jastrząbek werk van een negental kunstenaars samen. Van gevestigde namen tot onbekende ontdekkingen, allen hebben ze een gemeenschappelijke drager: ze brengen soul food waarin we een feminiene energie ontwaren.
De prachtige locatie krijgt binnenkort een herbestemming als gasthuis. Enkele vluchtelingen zullen hier hun schouders onder zetten. In afwachting liet Jastrząbek zich door de intieme woonvertrekken inspireren. Niet zozeer om - wat een beetje evident zou zijn - artistieke productie van vluchtelingen voor het voetlicht te plaatsen; maar wel om op basis van een gedicht van de 13de eeuwse Perzische dichter/mysticus Jalal ad-Din Rumi - waaruit gasvrijheid en dankbaarheid ten opzichte van vreemdelingen spreekt - diverse werken samen te brengen. Van tekeningen, schilderijen en drogenaald prenten tot met de hand geverfd textiel, video en glassculpturen. Hier dus geen grote concepten, maar wel een aftasting van een gevoelige, innerlijke leefwereld. De creaties lijken wel te wonen in de ruimte, als een soort thuis. Geslaagd is de collectieve installatie, namelijk de doordachte combinatie van verschillende artistieke uitingen. Zo plaatste Jastrząbek enkele spaarzaam aangebrachte tekeningen van Gwendolyn Lootens en een elegante glasvorm van Aukje Koks op een textielwerk van Maria Kley. Een beheersing van het metier is ook duidelijk aanwezig, zoals blijkt bij enkele olieverfschilderijen van Ali Sabri. Helemaal overtuigd waren we weliswaar niet. Het niveau van de expo is daarvoor te wisselend. Weliswaar met vele pareltjes, maar ook met wat vrijblijvende creaties.
Met werk van Ali Sabri, Aukje Koks, Dorota Jurczak, Filarowska, Gwendolyn Lootens, Hooman Jalidi, Maria Kley, Tanguy Flameng en Victor Ghostin.