Philip Aguirre y Otegui is deze dagen prominent aanwezig in Knokke, niet alleen met een redelijk intieme tentoonstelling bij Geukens & De Vil op de Zeedijk, maar ook met vier monumentale buitensculpturen. Aguirre (°1961, woont en werkt in Anwerpen) is een kunstenaar die esthetiek en sociaal engagement subtiel combineert, en dat in een heel eigen, associatieve stijl, waarbij het boetseren in klei een belangrijke grondtoon uitmaakt.
Om bij de intimiteit te beginnen: ook Aguirre maakte de lockdown mee en profiteerde ervan om in zijn atelier la joie de créer te laten zegevieren. In de voorste galerieruimte bij Geukens & De Vil zijn daar enkele kleine sculpturen het gevolg van: werken in terracotta, met assemblages van conservenblikken, een fles, borden, een houten kistje, stukjes metaal, ze prijken als ogenschijnlijk esthetische objecten, maar dragen vele kleine, sociale verhalen in zich. Aguirre houdt van de mens, als lijdende, maar ook als dragende en liefhebbende figuur, terug te vinden in enkele kleine sculpturen in de achterste ruimte. Zo zijn er mensen die andere mensen dragen, het zouden bootvluchtelingen of -drenkelingen kunnen zijn.
Aguirre is een wereldkunstenaar: hij werkte onder meer veel in Afrika, met zijn Théâtre Source als monumentaal hoogtepunt: een sculptuur rond een waterbron in een sloppenwijk in Douala-Kameroen, die intussen geëvolueerd is tot een populaire wasplaats, ontmoetingsplek en theater voor de plaatselijke bevolking.
Buiten de galerie zijn nog vier grote sculpturen te zien in Knokke. Op de dijk voor de galerie staat ‘Kariatide’, een vrouw die een man draagt. In Afrika dragen de vrouwen alles op hun hoofd: water, voedsel, oogst. Een man kan er ook nog bij: een feministische attitude is Aguirre niet vreemd. Op het Van Bunnenplein staan twee grote sculpturen: ‘De Poort’ is een beeld van een man en een vrouw die elkaar bij de armen nemen en zo een poort vormen. En ‘Kolom’ is geïnspireerd op een tekening van Picabia, maar mondde uiteindelijk uit in een zelfstandige, Brancusi-achtige sculptuur, waarbij een boor geassembleerd lijkt op de voet van een champagneglas. Associëren, het is het echte leven van Aguirre.
In Knokke-Heist maakte hij voor een basisschool het beeld Toren: een meditatieve ruimte van vijf meter doorsnee en tien meter hoog in baksteen, waarin de leerlingen bij elkaar kunnen zitten en zelfs een feestje met barbecue bouwen. Het ziet er uit als een gigantische oven, maar is eigenlijk een reusachtige schouw, zoals Aguirre er meer zag in Zuid-Europa en Afrika. Een refuge, voor wie behoefte heeft aan gezelschap, warmte en mededogen.