‘How will we live together?’ Dat is het motto dat de Libanese architect en wetenschapper Hashim Sarkis, curator van de 17de architectuurbiënnale van Venetië, voor deze editie koos. Hij wil het dus over de toekomst ‘in het algemeen’ hebben, niet enkel die van de architectuur. Begrijpelijk, nu die toekomst bedreigd lijkt door pakweg de klimaatcrisis. Hij treedt zo in de voetsporen van Alejandro Aravena die in 2016 met ‘Reporting from the front’ ook al architectuur aanprees als wegbereider van een betere wereld. Het contrast met de allereerste biënnale, in 1980, kon niet groter zijn. Die focuste – heel wat bescheidener – op het verleden en de traditie met het motto ‘de aanwezigheid van het verleden’. Gelooft Sarkis dan echt dat architectuur de wereld moet of kan redden? Of verbergt die grootspraak een diepgeworteld wantrouwen in de…
