“Al een tijdlang vraag ik me af wat er zo belangrijk voor je is om uren na elkaar gebogen over een schilderdoek te zitten, tot je rug en hals helemaal verkrampt zijn.” Zo begint de brief die Robert Devriendt schrijft aan Maxime, het personage in zijn roman Maximes Obsessie die volgend jaar uitkomt. Je hoeft geen visionair te zijn om in Maxime het alter ego te herkennen van de kunstenaar. In zijn brief – een nieuwe rubriek waarvoor we kunstenaars uitnodigen het woord te richten tot een collega – kaart Devriendt een aantal thema’s aan waar kunstenaars haast dagelijks mee te kampen hebben. Waarom opstaan om het witte doek te lijf te gaan? Wat is het nut? Wie zit erop te wachten? Het kunstenaarschap is niet gewoon een – doorgaans onderbetaalde – job. Het is een – met het risico al te romantisch te klinken – noodzaak, een urgentie. Kunst maken…
