Regelmatig kan je in deze column verwijzingen vinden naar schrijfsels en bedenkingen van mijn favoriete auteurs van het moment, zoals Zadie Smith, Rachel Cusk of Rebecca Solnit. Hun standpunten en publieke uitspraken over hedendaagse kwesties, publicaties of gebeurtenissen zijn dikwijls vindingrijke, uiterst kritische en vooral feministisch georiënteerde inspiratiebronnen. Zeker over Madame Bovary, zo dacht ik, over dé literaire figuur bij uitstek die wenst te ontsnappen aan het patriarchaat zonder daartoe helaas over de juiste instrumenten — zij het van maatschappelijke of karakteriële aard — te beschikken, moeten deze auteurs gepubliceerd hebben. Maar wanneer het gaat over Gustave Flauberts grote roman, eerst gepubliceerd in 1856 in Parijs, kwam ik in eerste instantie toch van een kale reis terug. Bij een oppervlakkige zoektocht vond ik…
Marc Camille Chaimowicz en Emma Bovary
