In deze rubriek polsen we waar kunstenaars de mosterd hebben gehaald voor hun (recente) werk. Deze keer vertelt Raphael Adjetey Adjei Mayne (1983, Accra) over zijn portretten van zwarte mensen. Hij schildert om uitdrukking te geven aan zijn eigen huidskleur, en om de vreugde die hij daarvan ervaart te vieren.
Ik schilder portretten zonder zichtbare kenmerken zoals ogen of een mond. Ik wil het niet hebben over specifieke individuen, maar over een generatie. Zo uit ik mijn blackness als zwarte kunstenaar in Europa, en voorheen in Afrika. Het is een kleur die gepaard gaat met veel levensvreugde en die wil ik vieren, liever dan het te hebben over het geweld dat gebruikt wordt tegen zwarten – zwarten die omwille van hun huidskleur door velen als vijand beschouwd worden. Binnen die portretten haal ik thema’s aan als gende…
