Als stilaan ouder wordende Kleine Kunstcollectioneur word ik meer en meer getroffen door het gloednieuwe, verfrissende, baanbrekende, recalcitrante en hedendaagse kunstaanbod dat je deze dagen en weken weerom te zien krijgt in de zovele galeries, musea en kunsthallen, in België en omstreken.
Na al dat vurrukkulluke aanbod gebeurt het me dat ik mentaal afgepeigerd thuiskom in het bescheiden dorp waar ik woon. Want daar wordt nog gewoon geleefd, zonder recalcitrantie. Zo is er, vlak bij de kerk, een afspanning die beroemd is om haar koffietafels, met eerlijke pistolets met kaas, ham en américain, die je na de begrafenis van je naastbestaande rustig kunt verorberen, met een glas huiswijn en een jenever als toetje. De spijskaart van dit etablissement doet ook denken aan die stilaan vergeten tijden, toen het leven zonder internet en sociale…
