Blue of my dreams
Derek Jarman (1942-1994) droomt dit werk lang voor hij het maakt. Zijn eerste idee is een hommage aan Yves Klein: ridder van Sint-Sebastiaan (martelaar en onderwerp van Jarmans eerste film in 1976), aanbidder van Sint-Rita (patrones van verloren zaken), kunstenaar van de leegte (niet enkel in zijn blauwe en andere monochrome werken, maar ook in zijn Symphonie Monotone: twintig minuten monotoon en twintig minuten stil) en sinds zijn vroege dood in 1962 voor altijd herinnerd door het diepblauw waaraan hij zijn naam gaf: International Klein Blue (IKB).
De eerste nota’s voor Blue (1993) gaan terug tot 1974, twintig jaar voor het eigenlijke werk. Het project komt in een stroomversnelling in 1986, het jaar waarin Jarman hiv-positief test. Caravaggio, zijn vijfde langspeelfilm, ging net in première. De zes films die dan …
