Ooit werd freelance curator Alan Quireyns door een Portugese vrouw ‘witte kat’ genoemd – in zijn geheugen maakte hij daar catzo branco van. Deze vreemde woordvervorming komt nu weer bovendrijven als titel voor een reeks teksten van zijn hand, waarvoor telkens één concreet kunstwerk de aanleiding vormt. Net zomin als in de woorden catzo branco betekenis ligt, geven de teksten een eenduidige uitleg bij de kunstwerken. Ze roepen een sfeer en associaties op, die uitnodigen om zelf goed naar de werken te kijken.
Het is vroeg. De zon is op, maar haar stralen dringen niet volledig door tot hier. Ik sta in een bos van grijze bomen, op regelmatige afstand van elkaar aangeplant. Ik leg mijn vlakke hand op de schors van een jonge boom, alsof ik zijn koorts wil meten. Mijn hand streelt het dunne, gladde vlak. Hier en daar bemerk …
